سریال
با شانزدهمین قسمت از مجموعه پیشنهادی فیلم DLfars برای آخر هفته، همراه شما عزیزان هستیم. در این عنوان ، هر هفته به معرفی چند فیلم برتر که حتما باید دیده شوند، از نگاه DLfars می‌پردازیم و آنها را به شما عزیزان معرفی می‌کنیم. ممکن است شما نیز برخی از این فیلم ها را دیده باشید و یا حتی اسم بعضی از آنها را نشنیده باشید! در هر صورت تمامی فیلم هایی که معرفی می‌شوند، از نگاه DLfars، عناوین فوق العاده جذابی هستند. در ادامه به معرفی چند فیلم پیشنهادی DLfars برای آخر هفته شما می‌پردازیم، همراه ما باشید.
Wind River حتی به عنوان یکی از طرفداران سینمای دنیس ویلنوو که همکاری دوست‌داشتنی او و تیلور شریدان در «سیکاریو» را تحسین می‌کند و حتی در قامت تماشاگری که از دیدن Hell or High Water، نوشته‌ی مهم دیگر شریدان هم در حد و اندازه‌ای فوق‌العاده لذت برده است، Wind River سطح بالاترین اثر او برای من به حساب می‌آید. فیلمی که خشونت جدی، لایق احترام و مهم داستان‌های او را در کنار دنیایی از شخصیت‌های قابل لمس و زندگی‌های تلخ و شیرین‌شان می‌گذارد و در ترکیب با مسائل ملموس‌تر دنیای فعلی و حس شاعرانگی خاصی که در همه‌ی نقاطش جریان پیدا کرده است، به یک تجربه‌ی خواستنی و ماندگار تبدیل می‌شود. Wind River، داستان ساده‌ای دارد. داستان یک شکارچی، همراه شدن کلاسیک و آشنایش با یک مامور ظاهرا نه‌چندان قوی دولت و تلاش آنها برای حل کردن پرونده‌ی قتلی که مقصر آن می‌تواند طبیعت سرد و بی‌رحم نقطه‌ای خاص از نقشه‌ی زمین باشد. الیزابت اولسن و جرمی رنر که بدون شک در ثانیه به ثانیه‌ی Wind River درخشیده‌اند و درون‌ریزی‌های عمیق کاراکترهای نوشته‌شده توسط شریدان را به روی پرده‌ی نقره‌ای می‌آورند، همان‌قدر که اجراکننده‌ی شخصیت‌هایی آشنا هستند، شبیه به آدم‌هایی با جلوه‌های سرتاسر دیده‌نشده در تاریخ سینما هم می‌شوند.
لوکیشن‌های سرد فیلم که بعضا آدم‌هایی بی‌احساس‌تر و سردتر از خودشان را درون خود جای داده‌اند، از شکل‌گیری بار احساسی قصه جلوگیری نمی‌کنند و مدام به مخاطب Wind River، احساسی و انسانی بودن قصه را یادآور می‌شوند. حال آن که درک این احساسات لابه‌لای ثانیه‌های عظیم چنین فیلمی چه عواقبی دارد، خودش بحث دیگری است. این‌جا شریدان با پیدا کردن فرصت کارگردانی یکی از بهترین فیلم‌نامه‌های خود، درک تصویری‌اش از چگونگی ظاهر شدن هر شی سه‌بعدی بر روی تصویر دوبعدی سینما و کارکرد معنایی این حضور را نیز به رخ می‌کشد و به شدتی از میخکوب‌کنندگی، غیر قابل پیش‌بینی بودن و معرکه ظاهر شدن می‌رسد که در پایان، راهی به جز تکان نخوردن از جلوی نمایشگر و گوش دادن به موسیقی سوزنده‌ی اثر تا ثانیه‌ی انتهایی تیتراژ آن، وجود ندارد.
Downfall این که یک کارگردان آلمانی درباره‌ی هیتلر فیلمی بسازد که در سرتاسر جهان اکران می‌شود و ده روز پایانی زندگی رهبر بزرگ‌ترین جنایت تاریخ بشریت از نگاه بسیاری از تاریخ‌شناسان را به تصویر می‌کشد، خودش به اندازه‌ی کافی عجیب هست. با این حال، Downfall به کارگردانی الیور هیرش بیگل که انصافا برونو گانز لابه‌لای ثانیه‌های آن و در قالب شخصیت هیتلر خوش می‌درخشد، روایت‌گر داستانی درگیرکننده و عجیب است که نقطه به نقطه‌ی آخرین روزهای جنگ جهانی دوم را به زیر ذره‌بین می‌برد و با تمرکز روی وضعیت به نابودی کشیده‌شده‌ی افسران آلمانی و در راس‌شان خود هیتلر، به طرفداران داستان‌های متعلق به جنگ جهانی دوم هدیه‌های زیادی می‌بخشد.
Downfall حتی در به تصویر کشیدن چهره‌ی هیتلر هم مطلقا به سمت جهت منفی قدم برنمی‌دارد و با آن که در اکثر دقایق بیننده مشابه آن‌چه در واقعیت رخ داده، شاهد دیوانگی‌ها و جنون بی‌پایان وی حتی نسبت به مردمش است، لحظه‌هایی را نیز در فیلم داریم که هیتلر را نه در قامت یک قاتل بالفطره که به عنوان فرماندهی که با تفکرات خاص خودش کشورش را دوست داشت، به تصویر می‌کشد. اثر بیگل، در عین آن که کاملا وفادارانه به حقیقت هم نیست، اما انصافا به عنوان یک ساخته‌ی سینمایی بر پایه‌ی اسناد تاریخی بسیار زیادی شکل گرفته است و حتی برخی از وحشیانه‌ترین و کثیف‌ترین اتفاقات افتاده در این روزها را که حتی در کتاب‌های تاریخ از آنها خبری نیست، نشان‌تان می‌دهد.یکی از آن فیلم‌هایی که حس مریضی و نفرت بی‌پایان جریان‌یافته درون وجود کاراکتر منفی را بعضی مواقع نه با کات زدن به صورت خودش که به کمک خلق موقعیت‌هایی برای دیگر شخصیت‌ها که در زیر سایه‌ی دستورات او زنده هستند، به تصویر می‌کشد. بیگل ولی جادوی فیلمش را فقط با بی‌پرده بودن و رک‌گویی بی‌نظیر نشان‌مان نمی‌دهد و بعضی لحظه‌ها حتی جرئت هم‌دردی کردن با هیتلر را هم دارد؛ در قالب دیوانه‌ی نابودشده‌ای که در اواخر کار، می‌خواست مردم کشور خودش نیز بمیرند.
13 Assassins «۱۳ جنگ‌جو» اثر تاکاشی میکه‌ی ژاپنی، فقط در نام‌گذاری تداعی‌کننده‌ی شاهکار سینمایی دیگری از سرزمین آفتاب یعنی «هفت سامورایی» آکیرا کوروساوا نیست. از این جهت که شاید ساخته‌ی مورد بحث، کم‌وبیش در زمان اکران خود به اندازه‌ی همان فیلم مخاطب جهانی را مجددا به سمت‌وسوی زیبایی‌های عجیب‌وغریب قصه‌های سامورایی‌ها کشانده باشد و شاید در نوع خودش به اندازه‌ی برترین آثار هم‌سبک در سینمای ژاپن، درخشان، درگیرکننده و دقیق به نظر برسد. 13 Assassins را باید یکی از همان فیلم‌های سامورایی‌محوری خواند که ریشه در واقعیت‌های تاریخی دارند، ولی برای زدن حرف‌های به درد بخور برای جامعه‌ی روز ساخته می‌شود. فیلم‌هایی که هم می‌توان از دیدن جهان‌سازی‌های تاریخی دقیق‌شان لذت برد، هم می‌شود لابه‌لای اکشن‌های‌شان لذت‌های شگفت‌انگیز و به خصوص را یافت، هم باید دیالوگ‌های‌شان را گوش داد و هم لازم است که شیفته‌ی فلسفه‌های جریان‌یافته درون داستان‌شان شد.
ساخته‌ی تاکاشی میکه که در سال ۲۰۱۰ اکران شد و نامزد دریافت جایزه‌ی شیر طلایی جشنواره‌ی ونیز هم بود، بسیاری از ارزش‌هایی را که خیلی از آثار سینما تک به تک دارند، یک‌جا ارائه می‌دهد و طوری همه‌چیزش با همه‌چیزش پیوند خورده که بیننده خیلی مواقع به زیبایی نمی‌تواند آنها را در ذهنش از یکدیگر جدا کند. مثلا تا دل‌تان بخواهد «۱۳ جنگ‌جو» سکانس‌هایی دارد که موقع پخش شدن‌شان خیره‌خیره تصویر را نگاه می‌کنید و دل‌تان نمی‌خواهد چیزی را از دست بدهید. در عین حال نه مستقیما حواس‌تان می‌تواند به کارگردانی عالی فیلم‌ساز و دکوپاژهای هدفمند او باشد، نه لزوما فرصتی برای متمرکز شدن حواس بیننده روی موسیقی‌های عالی اثر وجود دارد. همه‌ی این‌ها کاری می‌کنند که «۱۳ جنگ‌جو»، احتمالا در قامت بهترین راهِ بازگرداندن تماشاگر مدرن به روایت‌های تاریخی کشور ژاپن و حماسه‌های لایق تحسینی جلوه کند که در آنها فرود شمشیرها سنگینی و ثقل به خصوصی دارد و مبارزان برای به زیر کشیدن حاکمان پست‌فطرت و آنتاگونیست‌های تهوع‌آورِ پست، هر کار دیوانه‌واری را نیز انجام می‌دهند.
Goodfellas Goodfellas به کارگردانی مارتین اسکورسیزی بزرگ و با نویسندگیِ خود او و نیکولاس پِلِجی که به ترتیب امتیازهای ۹۵ و ۸۹ را در وب‌سایت‌های راتن‌تومیتوز و متاکریتیک دریافت کرده، توسط راجر ایبرت به عنوان مهم‌ترین فیلم دهه‌ی نود میلادی و برترین اثر گانگستری تمام تاریخ سینما خطاب شده است. فیلمی که به ماجرای واقعی هنری هیل می‌پردازد که با توجه به مکان زندگی‌اش، همیشه خلافکار شدن را به عنوان آینده‌اش می‌دید و حتی به عنوان یک نوجوان، نسبت به توانایی‌ها و قدرت تمام‌ناشدنی گانگسترها عشق می‌ورزید. یک فرد مستعد برای انجام هر کاری که آرام‌ارام در کنار جیمی با بازی تماما بی‌نقصِ رابرت دنیرو و تامی که جو پشی برای بازی در نقش آن برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شده است، وارد عمیق‌ترین نقاط دنیای گانگسترها می‌شود.
Goodfellas با واقع‌گرایی بی حد و حصر خود و به چالش کشیدن دائمِ نظرات مخاطب نسبت هر کدام از شخصیت‌های داستان، سبب غرق شدن بیننده در خود می‌شود و در روایتی که بیننده راهی جز باور کردن نقطه به نقطه‌اش پیدا نمی‌کند، تماشاگر خود را به سفر شگفت‌انگیزی در عمق مافیای ایتالیا می‌برد. کاری می‌کند که هم از آن‌چه می‌بیند سرمست شود، هم آن را زیر سوال ببرد. هم به این که کاراکتر اصلی داستان از پادویی به جایی در مافیا رسیده است که همگان از شدت ترس به او احترام می‌گذارند بخندد و هم به این که اصلا رسیدن به چنین جایی ارزش خاصی دارد یا نه هم فکر کند. آن هم در روایتی حساب‌شده، غیر قابل حدس و دقیق که با روش‌های گوناگون ذهن مخاطب را به بازی می‌گیرد و اثر را کیلومترها از یک تجربه‌ی عالی نیز جلوتر می‌برد. در عین حال Goodfellas به سبک خیلی از فیلم‌های مارتین اسکورسیزی، در عین نقد کردن تعریف هم می‌کند و موقع نگاه انداختن به صفر تا صد جهان گانگسترها، احترام خاصی هم برای فرهنگ‌های‌شان قائل می‌شود. چون اسکورسیزی اگر بخواهد قدم به قدمِ حرکت یک انسان به سمت نابودی مطلق را نشان‌تان دهد، این‌قدر هوشمند هست که کارش را وسط تصویر کردن هیجانات و ارزش‌ها و همه‌ی عناصر جذب‌کننده‌ی زندگی او به سرانجام برساند.
فیلم ایرانی رد کارپت ژانر : اجتماعی
زبان : فارسی
محصول : ایران
مدت زمان: ۸۵ دقیقه
سال تولید: ۱۳۹۲
سال انتشار: ۱۳۹۴
ستارگان : رضا عطاران.سوسن پرور، امیر نوری، ماجین موسوی، عبداله مرادی، هانی صالحی، رادپور جبار، محمدجواد علی‌نقیان، حسین یاریار
تهیه‌کننده : ابوالحسن داوودی
کارگردان : رضا عطاران
نویسنده : رضا عطاران
خلاصه داستان: رضا (رضا عطاران) هنروری است که رویای سفر به جشنواره کن و دیدار با بزرگان سینمای جهان را دارد، وی به فرانسه سفر می کند تا با استیون اسپیلبرگ یا وودی آلن ملاقات کند و فیلمنامه اش را به آنها بدهد… شما که غریبه نیستی، من ۳۸ سال از خدا عمر گرفتم، ۱۳ سال تئاتر کار کردم، هنوز وضعیتم اینه ،هیچی به هیچی، بالاخره باید کاری می‌کردم دیگه…
فیلم ایرانی فصل نرگس ژانر : اجتماعی
زبان : فارسی
کیفیت: full hd 1080p – hd 720p – sd 480p
محصول : ایران
مدت زمان: ۹۰ دقیقه
سال تولید: ۱۳۹۴
سال انتشار: ۱۳۹۶
ستارگان : پژمان بازغی ، ریما رامین فر ، یکتا ناصر ، امیر آقایی ، شایسته ایرانی ، محمدرضا هدایتی ، سام نوری ، صالح میرزاآقایی ، گوهر خیراندیش ، شیرین اسماعیلی ، شبنم گودرزی
تهیه‌کننده : سحر صباغ سرشت
کارگردان : نگار آذربایجانی
نویسنده : نگار آذربایجانی
خلاصه داستان : «فصل نرگس» در ژانر اجتماعی با نگاهی انسان دوستانه، قصه ای امید بخش را به شیوه ای متفاوت روایت می کند.
دانلود فیلم فصل نرگس با کیفیت عالی
دانلود کیفیت ۴۸۰p
دانلود کیفیت ۷۲۰p
دانلود کیفیت ۱۰۸۰p
دانلود کیفیت ۱۰۸۰p-HQ
در ادامه خوشحال می‌شویم از نظرات شما در رابطه با فیلم های پیشنهاد شده مطلع شویم؛ همچنین شما نیز می‌توانید فیلم های محبوب خود را مطرح کنید. شاد باشید.
Wind River حتی به عنوان یکی از طرفداران سینمای دنیس ویلنوو که همکاری دوست‌داشتنی او و تیلور شریدان در «سیکاریو» را تحسین می‌کند و حتی در قامت تماشاگری که از دیدن Hell or High Water، نوشته‌ی مهم دیگر شریدان هم در حد و اندازه‌ای فوق‌العاده لذت برده است، Wind River سطح بالاترین اثر او برای من به حساب می‌آید. فیلمی که خشونت جدی، لایق احترام و مهم داستان‌های او را در کنار دنیایی از شخصیت‌های قابل لمس و زندگی‌های تلخ و شیرین‌شان می‌گذارد و در ترکیب با مسائل ملموس‌تر دنیای فعلی و حس شاعرانگی خاصی که در همه‌ی نقاطش جریان پیدا کرده است، به یک تجربه‌ی خواستنی و ماندگار تبدیل می‌شود. Wind River، داستان ساده‌ای دارد. داستان یک شکارچی، همراه شدن کلاسیک و آشنایش با یک مامور ظاهرا نه‌چندان قوی دولت و تلاش آنها برای حل کردن پرونده‌ی قتلی که مقصر آن می‌تواند طبیعت سرد و بی‌رحم نقطه‌ای خاص از نقشه‌ی زمین باشد. الیزابت اولسن و جرمی رنر که بدون شک در ثانیه به ثانیه‌ی Wind River درخشیده‌اند و درون‌ریزی‌های عمیق کاراکترهای نوشته‌شده توسط شریدان را به روی پرده‌ی نقره‌ای می‌آورند، همان‌قدر که اجراکننده‌ی شخصیت‌هایی آشنا هستند، شبیه به آدم‌هایی با جلوه‌های سرتاسر دیده‌نشده در تاریخ سینما هم می‌شوند.
لوکیشن‌های سرد فیلم که بعضا آدم‌هایی بی‌احساس‌تر و سردتر از خودشان را درون خود جای داده‌اند، از شکل‌گیری بار احساسی قصه جلوگیری نمی‌کنند و مدام به مخاطب Wind River، احساسی و انسانی بودن قصه را یادآور می‌شوند. حال آن که درک این احساسات لابه‌لای ثانیه‌های عظیم چنین فیلمی چه عواقبی دارد، خودش بحث دیگری است. این‌جا شریدان با پیدا کردن فرصت کارگردانی یکی از بهترین فیلم‌نامه‌های خود، درک تصویری‌اش از چگونگی ظاهر شدن هر شی سه‌بعدی بر روی تصویر دوبعدی سینما و کارکرد معنایی این حضور را نیز به رخ می‌کشد و به شدتی از میخکوب‌کنندگی، غیر قابل پیش‌بینی بودن و معرکه ظاهر شدن می‌رسد که در پایان، راهی به جز تکان نخوردن از جلوی نمایشگر و گوش دادن به موسیقی سوزنده‌ی اثر تا ثانیه‌ی انتهایی تیتراژ آن، وجود ندارد.Downfall این که یک کارگردان آلمانی درباره‌ی هیتلر فیلمی بسازد که در سرتاسر جهان اکران می‌شود و ده روز پایانی زندگی رهبر بزرگ‌ترین جنایت تاریخ بشریت از نگاه بسیاری از تاریخ‌شناسان را به تصویر می‌کشد، خودش به اندازه‌ی کافی عجیب هست. با این حال، Downfall به کارگردانی الیور هیرش بیگل که انصافا برونو گانز لابه‌لای ثانیه‌های آن و در قالب شخصیت هیتلر خوش می‌درخشد، روایت‌گر داستانی درگیرکننده و عجیب است که نقطه به نقطه‌ی آخرین روزهای جنگ جهانی دوم را به زیر ذره‌بین می‌برد و با تمرکز روی وضعیت به نابودی کشیده‌شده‌ی افسران آلمانی و در راس‌شان خود هیتلر، به طرفداران داستان‌های متعلق به جنگ جهانی دوم هدیه‌های زیادی می‌بخشد.
Downfall حتی در به تصویر کشیدن چهره‌ی هیتلر هم مطلقا به سمت جهت منفی قدم برنمی‌دارد و با آن که در اکثر دقایق بیننده مشابه آن‌چه در واقعیت رخ داده، شاهد دیوانگی‌ها و جنون بی‌پایان وی حتی نسبت به مردمش است، لحظه‌هایی را نیز در فیلم داریم که هیتلر را نه در قامت یک قاتل بالفطره که به عنوان فرماندهی که با تفکرات خاص خودش کشورش را دوست داشت، به تصویر می‌کشد. اثر بیگل، در عین آن که کاملا وفادارانه به حقیقت هم نیست، اما انصافا به عنوان یک ساخته‌ی سینمایی بر پایه‌ی اسناد تاریخی بسیار زیادی شکل گرفته است و حتی برخی از وحشیانه‌ترین و کثیف‌ترین اتفاقات افتاده در این روزها را که حتی در کتاب‌های تاریخ از آنها خبری نیست، نشان‌تان می‌دهد.یکی از آن فیلم‌هایی که حس مریضی و نفرت بی‌پایان جریان‌یافته درون وجود کاراکتر منفی را بعضی مواقع نه با کات زدن به صورت خودش که به کمک خلق موقعیت‌هایی برای دیگر شخصیت‌ها که در زیر سایه‌ی دستورات او زنده هستند، به تصویر می‌کشد. بیگل ولی جادوی فیلمش را فقط با بی‌پرده بودن و رک‌گویی بی‌نظیر نشان‌مان نمی‌دهد و بعضی لحظه‌ها حتی جرئت هم‌دردی کردن با هیتلر را هم دارد؛ در قالب دیوانه‌ی نابودشده‌ای که در اواخر کار، می‌خواست مردم کشور خودش نیز بمیرند.13 Assassins «۱۳ جنگ‌جو» اثر تاکاشی میکه‌ی ژاپنی، فقط در نام‌گذاری تداعی‌کننده‌ی شاهکار سینمایی دیگری از سرزمین آفتاب یعنی «هفت سامورایی» آکیرا کوروساوا نیست. از این جهت که شاید ساخته‌ی مورد بحث، کم‌وبیش در زمان اکران خود به اندازه‌ی همان فیلم مخاطب جهانی را مجددا به سمت‌وسوی زیبایی‌های عجیب‌وغریب قصه‌های سامورایی‌ها کشانده باشد و شاید در نوع خودش به اندازه‌ی برترین آثار هم‌سبک در سینمای ژاپن، درخشان، درگیرکننده و دقیق به نظر برسد. 13 Assassins را باید یکی از همان فیلم‌های سامورایی‌محوری خواند که ریشه در واقعیت‌های تاریخی دارند، ولی برای زدن حرف‌های به درد بخور برای جامعه‌ی روز ساخته می‌شود. فیلم‌هایی که هم می‌توان از دیدن جهان‌سازی‌های تاریخی دقیق‌شان لذت برد، هم می‌شود لابه‌لای اکشن‌های‌شان لذت‌های شگفت‌انگیز و به خصوص را یافت، هم باید دیالوگ‌های‌شان را گوش داد و هم لازم است که شیفته‌ی فلسفه‌های جریان‌یافته درون داستان‌شان شد.
ساخته‌ی تاکاشی میکه که در سال ۲۰۱۰ اکران شد و نامزد دریافت جایزه‌ی شیر طلایی جشنواره‌ی ونیز هم بود، بسیاری از ارزش‌هایی را که خیلی از آثار سینما تک به تک دارند، یک‌جا ارائه می‌دهد و طوری همه‌چیزش با همه‌چیزش پیوند خورده که بیننده خیلی مواقع به زیبایی نمی‌تواند آنها را در ذهنش از یکدیگر جدا کند. مثلا تا دل‌تان بخواهد «۱۳ جنگ‌جو» سکانس‌هایی دارد که موقع پخش شدن‌شان خیره‌خیره تصویر را نگاه می‌کنید و دل‌تان نمی‌خواهد چیزی را از دست بدهید. در عین حال نه مستقیما حواس‌تان می‌تواند به کارگردانی عالی فیلم‌ساز و دکوپاژهای هدفمند او باشد، نه لزوما فرصتی برای متمرکز شدن حواس بیننده روی موسیقی‌های عالی اثر وجود دارد. همه‌ی این‌ها کاری می‌کنند که «۱۳ جنگ‌جو»، احتمالا در قامت بهترین راهِ بازگرداندن تماشاگر مدرن به روایت‌های تاریخی کشور ژاپن و حماسه‌های لایق تحسینی جلوه کند که در آنها فرود شمشیرها سنگینی و ثقل به خصوصی دارد و مبارزان برای به زیر کشیدن حاکمان پست‌فطرت و آنتاگونیست‌های تهوع‌آورِ پست، هر کار دیوانه‌واری را نیز انجام می‌دهند.Goodfellas Goodfellas به کارگردانی مارتین اسکورسیزی بزرگ و با نویسندگیِ خود او و نیکولاس پِلِجی که به ترتیب امتیازهای ۹۵ و ۸۹ را در وب‌سایت‌های راتن‌تومیتوز و متاکریتیک دریافت کرده، توسط راجر ایبرت به عنوان مهم‌ترین فیلم دهه‌ی نود میلادی و برترین اثر گانگستری تمام تاریخ سینما خطاب شده است. فیلمی که به ماجرای واقعی هنری هیل می‌پردازد که با توجه به مکان زندگی‌اش، همیشه خلافکار شدن را به عنوان آینده‌اش می‌دید و حتی به عنوان یک نوجوان، نسبت به توانایی‌ها و قدرت تمام‌ناشدنی گانگسترها عشق می‌ورزید. یک فرد مستعد برای انجام هر کاری که آرام‌ارام در کنار جیمی با بازی تماما بی‌نقصِ رابرت دنیرو و تامی که جو پشی برای بازی در نقش آن برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شده است، وارد عمیق‌ترین نقاط دنیای گانگسترها می‌شود.
Goodfellas با واقع‌گرایی بی حد و حصر خود و به چالش کشیدن دائمِ نظرات مخاطب نسبت هر کدام از شخصیت‌های داستان، سبب غرق شدن بیننده در خود می‌شود و در روایتی که بیننده راهی جز باور کردن نقطه به نقطه‌اش پیدا نمی‌کند، تماشاگر خود را به سفر شگفت‌انگیزی در عمق مافیای ایتالیا می‌برد. کاری می‌کند که هم از آن‌چه می‌بیند سرمست شود، هم آن را زیر سوال ببرد. هم به این که کاراکتر اصلی داستان از پادویی به جایی در مافیا رسیده است که همگان از شدت ترس به او احترام می‌گذارند بخندد و هم به این که اصلا رسیدن به چنین جایی ارزش خاصی دارد یا نه هم فکر کند. آن هم در روایتی حساب‌شده، غیر قابل حدس و دقیق که با روش‌های گوناگون ذهن مخاطب را به بازی می‌گیرد و اثر را کیلومترها از یک تجربه‌ی عالی نیز جلوتر می‌برد. در عین حال Goodfellas به سبک خیلی از فیلم‌های مارتین اسکورسیزی، در عین نقد کردن تعریف هم می‌کند و موقع نگاه انداختن به صفر تا صد جهان گانگسترها، احترام خاصی هم برای فرهنگ‌های‌شان قائل می‌شود. چون اسکورسیزی اگر بخواهد قدم به قدمِ حرکت یک انسان به سمت نابودی مطلق را نشان‌تان دهد، این‌قدر هوشمند هست که کارش را وسط تصویر کردن هیجانات و ارزش‌ها و همه‌ی عناصر جذب‌کننده‌ی زندگی او به سرانجام برساند.فیلم ایرانی رد کارپت ژانر : اجتماعی
زبان : فارسی
محصول : ایران
مدت زمان: ۸۵ دقیقه
سال تولید: ۱۳۹۲
سال انتشار: ۱۳۹۴
ستارگان : رضا عطاران.سوسن پرور، امیر نوری، ماجین موسوی، عبداله مرادی، هانی صالحی، رادپور جبار، محمدجواد علی‌نقیان، حسین یاریار
تهیه‌کننده : ابوالحسن داوودی
کارگردان : رضا عطاران
نویسنده : رضا عطاران
خلاصه داستان: رضا (رضا عطاران) هنروری است که رویای سفر به جشنواره کن و دیدار با بزرگان سینمای جهان را دارد، وی به فرانسه سفر می کند تا با استیون اسپیلبرگ یا وودی آلن ملاقات کند و فیلمنامه اش را به آنها بدهد… شما که غریبه نیستی، من ۳۸ سال از خدا عمر گرفتم، ۱۳ سال تئاتر کار کردم، هنوز وضعیتم اینه ،هیچی به هیچی، بالاخره باید کاری می‌کردم دیگه…فیلم ایرانی فصل نرگس ژانر : اجتماعی
زبان : فارسی
کیفیت: full hd 1080p – hd 720p – sd 480p
محصول : ایران
مدت زمان: ۹۰ دقیقه
سال تولید: ۱۳۹۴
سال انتشار: ۱۳۹۶
ستارگان : پژمان بازغی ، ریما رامین فر ، یکتا ناصر ، امیر آقایی ، شایسته ایرانی ، محمدرضا هدایتی ، سام نوری ، صالح میرزاآقایی ، گوهر خیراندیش ، شیرین اسماعیلی ، شبنم گودرزی
تهیه‌کننده : سحر صباغ سرشت
کارگردان : نگار آذربایجانی
نویسنده : نگار آذربایجانی
خلاصه داستان : «فصل نرگس» در ژانر اجتماعی با نگاهی انسان دوستانه، قصه ای امید بخش را به شیوه ای متفاوت روایت می کند.
دانلود فیلم فصل نرگس با کیفیت عالی
دانلود کیفیت ۴۸۰pدانلود کیفیت ۷۲۰p
دانلود کیفیت ۱۰۸۰p
دانلود کیفیت ۱۰۸۰p-HQ
در ادامه خوشحال می‌شویم از نظرات شما در رابطه با فیلم های پیشنهاد شده مطلع شویم؛ همچنین شما نیز می‌توانید فیلم های محبوب خود را مطرح کنید. شاد باشید.
دیدگاه ها