سریال
با بیست و ششمین قسمت از مجموعه پیشنهادی فیلم DLfars برای آخر هفته، همراه شما عزیزان هستیم. در این عنوان ، هر هفته به معرفی چند فیلم برتر که حتما باید دیده شوند، از نگاه DLfars می‌پردازیم و آن‌ها را به شما عزیزان معرفی می‌کنیم. ممکن است شما نیز برخی از این فیلم ها را دیده باشید و یا حتی اسم بعضی از آن‌ها را نشنیده باشید! در هر صورت تمامی فیلم هایی که معرفی می‌شوند، از نگاه DLfars، عناوین فوق العاده جذابی هستند. در ادامه به معرفی چند فیلم پیشنهادی DLfars برای آخر هفته شما می‌پردازیم، همراه ما باشید.
The Babadook فیلم The Babadook یعنی اولین ساخته‌ی بلند جنیفر کنتِ استرالیایی، فیلمی سر و شکل گرفته بر پایه‌ی استفاده از وحشت روان‌شناسانه برای نفوذ به وضعیت ذهنی تاریک یک کودک اشکال‌دار است که شاید بزرگ‌ترین ترس خود را نه در نمایش موجود دهشتناک مخفی‌شده در زیر تخت بچه‌ها، که در جنگِ همیشه باخته‌ی مادر او برای نجات دادنش از این وضعیت، نمایش بدهد. «بابادوک» به هیولایی بیرون کشیده‌شده از دل کتابی کودکانه نگاه می‌اندازد که شخصیت‌های اصلی داستان یا ابدا او را باور ندارند یا وی را دلیلی بر شکل‌گیری تمامی لحظات تلخ زندگی‌شان به شمار می‌آورند. موجودی ناشناس و شاید در ابعاد استخوان‌شکنِ تصویرسازی‌های سینمای وحشت، کمی مسخره که دائما به هیولاهایی بزرگ‌تر از خودش ارجاع می‌دهد و هنگام بازی کردنِ فیلم‌ساز با کهن‌الگوهای ژانر، جلوه‌ای جدی‌تر از یک جنایت‌کارِ ماورا الطبیعه‌ی دیگر را به خود می‌گیرد.
به آن دلیل که «بابادوک» بزرگ‌ترین وحشت‌های نهفته در زندگی پروتاگونیست‌های معیوب (نه از نظر کیفیت شخصیت‌پردازی) خود را در عادی‌ترین قسمت‌های زندگی‌های آن‌ها رو می‌کند و برای نمونه یک بار با قاب‌بندی عمودی از محل استراحت کودک، تخت او و چراغ قوه‌های چیده‌شده در دو طرف تختش (که نمادی از تولیدکنندگان نور و عواملی خیالی برای برطرف کردن تاریکی‌ها و ترس‌های زندگی‌اش هستند) را به سانِ سر و صورت هیولایی نه‌چندان بی‌شباهت به خودِ بابادوک، نشان‌مان می‌دهد. به‌گونه‌ای که درک کنیم که آن جسمِ متحرک و سیاه‌وسفید ترسناک که شاید برخی از عاشقان فیلم‌های وحشت‌آور آن را ابدا موجود هولناکی به حساب نیاورند، در حقیقت تصویری جان‌گرفته از زندگیِ عادیِ خود شخصیت‌های فیلم است و همین یک مورد، The Babadook را از منظر میزانِ تلخی مفاهیم دفن‌شده زیر ثانیه‌هایش، به مرحله‌ی دیگری از موفقیت در آفرینش ترسی عمیق، می‌رساند. هرچند که طرفداران سخت‌گیر و متعصبِ ترس‌های کلاسیکِ ترسیم‌شده در دنیای هنر هفتم، احتمالا آن را دوست نخواهند داشت و از دیدنش، لذت نخواهند برد.
Life Is Beautiful کوروساوا تنها شخص مهم و بزرگ حاضر در این مقاله نیست که فدریکو فلینی ایتالیایی، به طرز دیوانه‌واری او را ستایش کرده است. چرا که روبرتو بنینی، کارگردان فلسفه‌شناس و طنزپردازی که ارزش طنز سینمایی را به تنهایی چندین و چند پله بالاتر برده، با Life Is Beautiful و تعدادی از فیلم‌های دیگرش، آن‌قدر معرکه و دقیق زندگی را نگاه می‌کند، که به سادگی در باورها و ارزش‌های مخاطبش تغییر به وجود می‌آورد و نگرش‌های خاص خود را به وی نیز انتقال می‌دهد. اصلا چه کسی فکر می‌کرد که شخصی بتواند درباره‌ی زجرهای یهودیان در جنگ جهانی دوم و مسائلی چون هولوکاست، فیلم ارزشمند کمدی بسازد! چه کسی فکر می‌کرد بتوان درباره‌ی چنین مواردی قصه‌های سینمایی گفت و اسمش را «زندگی زیبا است» گذاشت؟ چه کسی فکر می‌کرد کارگردان چنین اثری در اوج سیاهی روزهای جنگ، در لحظاتی که حتی رنگ‌های تصویر به ناامیدی و درد اشاره می‌کنند، چیزهایی را نشان‌تان دهد که ارزش زندگی را به تصویر می‌کشند؟
Life is Beautiful، که روبرتو بنینی در عین کارگردانی‌اش به عنوان کاراکتر اصلی آن نیز نقش‌آفرینی کرده، قصه‌ای درباره‌ی چگونه نگاه کردن به زندگی است. نگاه کردن به زندگانی پر از زجری که نیمی از آن را به خنده می‌گذرانیم و نیمی از آن را می‌گرییم و از این بی‌خبریم که در نیمه‌ی دوم هم می‌توان در اوج سختی، بامزه و غیرقابل درک برای دیگران گام برداشت و از ته دل و با صدای بلند خندید. کمدی‌درام، در دنیای خلق‌شده توسط دقایق Life is Beautiful، برخلاف نظر خیلی‌ها ابدا لغتی تشکیل‌شده از دو بخش کاملا متفاوت نیست. بنینی فیلمی را ساخته، که درام را در لحظات کمدی و کمدی را در لحظات درام زندگی وارد می‌کند. این‌جا مخاطب درک می‌کند که شاید این دو دقیقا یک چیز باشند. شاید همه‌چیز همان‌گونه که فیلم‌ساز باور دارد، مبتنی بر نگاه ما است و تلخی و شیرینی زندگی، صرفا بر این اساس شکل می‌گیرد که ما حوادث را چگونه می‌نگریم. این‌گونه مرگ هم شاید بتواند یکی از هیجان‌انگیزترین و کمدی‌ترین بخش‌های زندگی باشد. شاید حتی خنده‌دارتر از همه‌ی لحظات فوق‌العاده و لذت‌بخش زندگی. در چنین جهانی، زندگی قطعا و یقینا، در تمامی ثانیه‌هایش زیبا است و Life is Beautiful با آرامش و متانت تمام، نشان‌تان می‌دهد که همین دنیای خودمان، دقیقا چنین جهانی است. راستی، این قضیه بهتر است بین خود ما تماشاگران Life Is Beautiful بماند! بالاخره فهمیدن این که ثانیه به ثانیه‌ی زندگی با همه‌ی درد و رنج‌هایش به یک اندازه زیبا جلوه می‌کند، نمی‌تواند کار هر کسی باشد!
Ran یکی از شگفت‌انگیزترین ویژگی‌های انسان بزرگی که از او به عنوان بهترین کارگردان سینمای آسیای شرقی در همه‌ی دوران‌ها یاد می‌کند، شاید آن بود که وی در تمام عمرش، از «تکرار و تکراری شدن» فاصله‌ی معناداری داشت. شخصی که هم در ژانرهای مختلف فیلم ساخت، هم با اقتباس از آثار ادبی مختلف فیلم ساخت، هم با باورهای مختلف فیلم ساخت و هم برای آدم‌های مختلف فیلم ساخت. او نه خود را وادار به ساخت چیزهایی که در آن‌ها متبحر بود می‌کرد و نه از مواجهه با وظایف جدید و ترسناک، ترسی داشت. با این حال، در عین آن که نگاهی گذرا به فیلم‌های فوق‌العاده‌ی آکیرا کوروساوا در طول دوران فعالیت حرفه‌اش به خوبی تغییر کردن، خاص‌تر شدن و تلاش وی برای رسیدن به فرم‌هایی دیوانه‌کننده‌تر را نشان می‌دهد، «آشوب» (Ran) که در دهه‌ی هشتاد میلادی و سال‌ها پس از معرفی کوروساوا به تماشاگر جهانی به عنوان فیلم‌سازی صاحب‌سبک و قدرتمند که همیشه بیشتر از یادگیری می‌آفرید و بیشتر از اقتباس تالیف می‌کرد اکران شد، برترین اثری است که نقاط پایانی حرکت وی در مسیر و جاده‌ای که برای سینماگرِ مولف شدن طی کرده بود را روی پرده‌های نقره‌ای برد. فیلمی متعلق به اواخر حیات او و اوقاتی که تقریبا جز خلق مطلق آثاری برداشت‌نشده از هیچ‌چیز به جز تفکرات جریان‌یافته در ذهن خودش کاری نمی‌کرد، که شاید اگر آن را در مقابل معروف‌ترین فیلمش برای عده‌ی قابل توجهی از بینندگان یا همان «هفت سامورایی» قرار دهید، احساس خواندن اولین جملات و آخرین پاراگراف از کتاب سینماشناسی وی را پیدا کنید.
سومین و آخرین اقتباس کوروساوا از شاعر مورد علاقه‌اش شکسپیر که این‌بار تراژدی «شاه لیر» او را در ژاپنِ قرن شانزدهم و در دوران سامورایی‌ها بازآفرینی می‌کرد، قصه‌ای درباره‌ی پادشاهی است که حکومت را بین فرزندانش تقسیم می‌کند. آن‌چه که در پس چنین رخدادی اتفاق می‌افتد اما اصلی‌ترین عنصر شکل‌دهنده به فیلم نیست. چرا که در «آشوب»، روایت بارها و بارها بر داستان پیشی می‌گیرد. آن‌قدر که قاب‌بندی‌های فیلم، بیشتر از رخدادهای قصه شخصیت‌پردازی می‌کنند و چگونگی بیان کردن ماجرا، بیشتر از خود اتفاقات، به مخاطب معانی فلسفی هدیه می‌دهند. مثلا یکی از مهم‌ترین حرف‌های فیلم، راجع به چیزی جز نادرستی بسیاری از قضاوت‌های ما آدم‌ها و اصلا تلاش‌مان برای قضاوت کردن نیست و این حرف را هرگز در بخشی از داستان نخواهید شنید و به جای آن در جلوه‌ای بالاتر، وسط تصویرپردازی‌های کم‌نظیر، دقیق و ژاپنی کوروساوا، هنگامی که آرام‌آرام دل‌سوزی‌تان برای یک شخصیت بد آغاز می‌شود، کاملا نامستقیم می‌فهمید.
Frankenweenie در انتها یکی دیگر از آن انیمیشن‌های تاریک و سیاه تیم برتون را معرفی می‌کنیم که بر اساس فیلم کوتاهی از خود برتون ساخته شده است. این فیلم کوتاه که در سال ۱۹۸۴ ساخته شده خودش از روی فیلم فرانکشتاین محصول ۱۹۳۱ بر اساس رمان مری شلی اقتباس شده و واضح است که انیمیشن Frankenweenie دارای همان حال و هوای فرانکشتاین باشد. این انیمیشن سیاه و سفید استاپ موشن که در سال ۲۰۱۲ اکران شد، توانست نامزد اسکار، گلدن گلوب و بفتا شود که البته به دلیل مضمون و شاید سیاه و سفید بودن، چندان عملکرد موفقی در باکس آفیس نداشت. این چهارمین انیمیشن استاپ موشن برتون و اولین آن‌هاست که به سبک موزیکال ساخته نشده. داستان از این قرار است که ویکتور، سگ خود را طی حادثه‌ای از دست می‌دهد و با قدرت الکتریسیته او را به زندگی برمی‌گرداند. زمانی که دیگران از این اتفاق خبردار می‌شوند، آن‌ها هم می‌خواهند موجودات مرده را به زندگی برگردانند که منجر به آشوب در سراسر شهر می‌شود.
همانطور که گفته شد انیمیشن فرنکن‌وینی عملکرد خارق‌العاده‌ای در باکس آفیس نداشت و با بودجه‌ی ۳۹ میلیون دلاری خود، حدود ۸۱ میلیون دلار فروش کرد. اما با یک فیلم برتونی طرفیم که آمار فروش تقریبا اهمیت خاصی ندارد. جاستین چانگ منتقد ورایتی در مورد انیمیشن می‌گوید این اثر سطحی از تناسب و هماهنگی هنری را به نمایش می‌گذارد که در کارهای اخیر لایو اکشن او (به خصوص فیلم آلیس در سرزمین عجایب) ندیدیم. راجر ایبرت فقید در یکی از آخرین نقدهای خود، سه ستاره از چهار ستاره به فیلم داده و با اینکه آن را بهترین کار برتون نمی‌داند، اما انرژی سرشاری دارد و شیرینی یک پسربچه و سگ او بسیار خوشایند است. اگر دلتان برای یک کار برتونی تنگ شده و فیلم‌های قدیمی او را بارها دیده‌اید، Frankenweenie می‌تواند انتخاب مناسبی باشد.
فیلم ایرانی نیمه پنهان ?عنوان: نیمه پنهان
سال انتشار: 1380
⏰مدت زمان: 105 دقیقه
?زبان: فارسی
?کشور سازنده: ایران
? ژانر: اجتماعی ,ایرانی ,درام
?کارگردان: تهمینه میلانی
✍️نویسنده: تهمینه میلانی
?ستارگان: نیکی کریمی , محمد نیک بین , آتیلا پسیانی ,
خلاصه داستان: فرشته (نیکی کریمی) در آستانه رسیدگی همسرش خسرو (آتیلا پسیانی) در مقام نماینده ریاست جمهوری به پرونده قضایی یک زن محکوم به اعدام، دفترچهٔ خاطراتش را به او می‌دهد. خسرو در دفتر می‌خواند که فرشته که در سال‌های ۵۸-۵۹ دانشجو بوده، جذب گروه‌های سیاسی چپ می‌شود و به عنوان هوادار فعالیت می‌کند و…
فیلم ایرانی ۳۱۶ سیصد و شونزده ?عنوان: ۳۱۶ سیصد و شونزده
سال انتشار: 1396
⏰مدت زمان: 72 دقیقه
?زبان: فارسی
?کشور سازنده: ایران
? ژانر: اجتماعی ,ایرانی ,درام
?کارگردان: پیمان حقانی
✍️نویسنده: پیمان حقانی
?ستارگان:
خلاصه داستان: ۳۱۶ داستان زندگی زنی است که خاطرات زندگی و کشورش را از پیش از تولد تا لحظه مرگ روایت می کند. داستان ۶۳ سال زندگی که بیشتر از طریق کفشها و پاهاى شخصیتهاى فیلم روایت می شود. داستانی پر حادثه که هم انقلاب و هم جنگ ۸ ساله ایران را در بر دارد. در فیلمی که هیچ یک از شخصیتهایش دیده نمی شوند و اولین نمونه در نوع خودش است با صحنه هایی عجیب از جنگ ، انقلاب ، عشق ، تولید مثل ، امید و زندگی و مرگ مواجه می شویم. شما به فیلمی دعوت شده اید که باید چهره تک تک شخصیتهایش را خود ترسیم کنید. فیلمی با داستانهایی خنده دار ، غم انگیز و حتی عجیب .
دانلود فیلم ۳۱۶ سیصد و شونزده با کیفیت عالی
دانلود کیفیت ۴۸۰p
دانلود کیفیت ۷۲۰p
دانلود کیفیت ۱۰۸۰p
دانلود کیفیت ۱۰۸۰p-HQ
دانلود همه کیفیت ها
در ادامه خوشحال می‌شویم از نظرات شما در رابطه با فیلم های پیشنهاد شده مطلع شویم؛ همچنین شما نیز می‌توانید فیلم های محبوب خود را مطرح کنید. شاد باشید.
The Babadook فیلم The Babadook یعنی اولین ساخته‌ی بلند جنیفر کنتِ استرالیایی، فیلمی سر و شکل گرفته بر پایه‌ی استفاده از وحشت روان‌شناسانه برای نفوذ به وضعیت ذهنی تاریک یک کودک اشکال‌دار است که شاید بزرگ‌ترین ترس خود را نه در نمایش موجود دهشتناک مخفی‌شده در زیر تخت بچه‌ها، که در جنگِ همیشه باخته‌ی مادر او برای نجات دادنش از این وضعیت، نمایش بدهد. «بابادوک» به هیولایی بیرون کشیده‌شده از دل کتابی کودکانه نگاه می‌اندازد که شخصیت‌های اصلی داستان یا ابدا او را باور ندارند یا وی را دلیلی بر شکل‌گیری تمامی لحظات تلخ زندگی‌شان به شمار می‌آورند. موجودی ناشناس و شاید در ابعاد استخوان‌شکنِ تصویرسازی‌های سینمای وحشت، کمی مسخره که دائما به هیولاهایی بزرگ‌تر از خودش ارجاع می‌دهد و هنگام بازی کردنِ فیلم‌ساز با کهن‌الگوهای ژانر، جلوه‌ای جدی‌تر از یک جنایت‌کارِ ماورا الطبیعه‌ی دیگر را به خود می‌گیرد.
به آن دلیل که «بابادوک» بزرگ‌ترین وحشت‌های نهفته در زندگی پروتاگونیست‌های معیوب (نه از نظر کیفیت شخصیت‌پردازی) خود را در عادی‌ترین قسمت‌های زندگی‌های آن‌ها رو می‌کند و برای نمونه یک بار با قاب‌بندی عمودی از محل استراحت کودک، تخت او و چراغ قوه‌های چیده‌شده در دو طرف تختش (که نمادی از تولیدکنندگان نور و عواملی خیالی برای برطرف کردن تاریکی‌ها و ترس‌های زندگی‌اش هستند) را به سانِ سر و صورت هیولایی نه‌چندان بی‌شباهت به خودِ بابادوک، نشان‌مان می‌دهد. به‌گونه‌ای که درک کنیم که آن جسمِ متحرک و سیاه‌وسفید ترسناک که شاید برخی از عاشقان فیلم‌های وحشت‌آور آن را ابدا موجود هولناکی به حساب نیاورند، در حقیقت تصویری جان‌گرفته از زندگیِ عادیِ خود شخصیت‌های فیلم است و همین یک مورد، The Babadook را از منظر میزانِ تلخی مفاهیم دفن‌شده زیر ثانیه‌هایش، به مرحله‌ی دیگری از موفقیت در آفرینش ترسی عمیق، می‌رساند. هرچند که طرفداران سخت‌گیر و متعصبِ ترس‌های کلاسیکِ ترسیم‌شده در دنیای هنر هفتم، احتمالا آن را دوست نخواهند داشت و از دیدنش، لذت نخواهند برد.Life Is Beautiful کوروساوا تنها شخص مهم و بزرگ حاضر در این مقاله نیست که فدریکو فلینی ایتالیایی، به طرز دیوانه‌واری او را ستایش کرده است. چرا که روبرتو بنینی، کارگردان فلسفه‌شناس و طنزپردازی که ارزش طنز سینمایی را به تنهایی چندین و چند پله بالاتر برده، با Life Is Beautiful و تعدادی از فیلم‌های دیگرش، آن‌قدر معرکه و دقیق زندگی را نگاه می‌کند، که به سادگی در باورها و ارزش‌های مخاطبش تغییر به وجود می‌آورد و نگرش‌های خاص خود را به وی نیز انتقال می‌دهد. اصلا چه کسی فکر می‌کرد که شخصی بتواند درباره‌ی زجرهای یهودیان در جنگ جهانی دوم و مسائلی چون هولوکاست، فیلم ارزشمند کمدی بسازد! چه کسی فکر می‌کرد بتوان درباره‌ی چنین مواردی قصه‌های سینمایی گفت و اسمش را «زندگی زیبا است» گذاشت؟ چه کسی فکر می‌کرد کارگردان چنین اثری در اوج سیاهی روزهای جنگ، در لحظاتی که حتی رنگ‌های تصویر به ناامیدی و درد اشاره می‌کنند، چیزهایی را نشان‌تان دهد که ارزش زندگی را به تصویر می‌کشند؟
Life is Beautiful، که روبرتو بنینی در عین کارگردانی‌اش به عنوان کاراکتر اصلی آن نیز نقش‌آفرینی کرده، قصه‌ای درباره‌ی چگونه نگاه کردن به زندگی است. نگاه کردن به زندگانی پر از زجری که نیمی از آن را به خنده می‌گذرانیم و نیمی از آن را می‌گرییم و از این بی‌خبریم که در نیمه‌ی دوم هم می‌توان در اوج سختی، بامزه و غیرقابل درک برای دیگران گام برداشت و از ته دل و با صدای بلند خندید. کمدی‌درام، در دنیای خلق‌شده توسط دقایق Life is Beautiful، برخلاف نظر خیلی‌ها ابدا لغتی تشکیل‌شده از دو بخش کاملا متفاوت نیست. بنینی فیلمی را ساخته، که درام را در لحظات کمدی و کمدی را در لحظات درام زندگی وارد می‌کند. این‌جا مخاطب درک می‌کند که شاید این دو دقیقا یک چیز باشند. شاید همه‌چیز همان‌گونه که فیلم‌ساز باور دارد، مبتنی بر نگاه ما است و تلخی و شیرینی زندگی، صرفا بر این اساس شکل می‌گیرد که ما حوادث را چگونه می‌نگریم. این‌گونه مرگ هم شاید بتواند یکی از هیجان‌انگیزترین و کمدی‌ترین بخش‌های زندگی باشد. شاید حتی خنده‌دارتر از همه‌ی لحظات فوق‌العاده و لذت‌بخش زندگی. در چنین جهانی، زندگی قطعا و یقینا، در تمامی ثانیه‌هایش زیبا است و Life is Beautiful با آرامش و متانت تمام، نشان‌تان می‌دهد که همین دنیای خودمان، دقیقا چنین جهانی است. راستی، این قضیه بهتر است بین خود ما تماشاگران Life Is Beautiful بماند! بالاخره فهمیدن این که ثانیه به ثانیه‌ی زندگی با همه‌ی درد و رنج‌هایش به یک اندازه زیبا جلوه می‌کند، نمی‌تواند کار هر کسی باشد!Ran یکی از شگفت‌انگیزترین ویژگی‌های انسان بزرگی که از او به عنوان بهترین کارگردان سینمای آسیای شرقی در همه‌ی دوران‌ها یاد می‌کند، شاید آن بود که وی در تمام عمرش، از «تکرار و تکراری شدن» فاصله‌ی معناداری داشت. شخصی که هم در ژانرهای مختلف فیلم ساخت، هم با اقتباس از آثار ادبی مختلف فیلم ساخت، هم با باورهای مختلف فیلم ساخت و هم برای آدم‌های مختلف فیلم ساخت. او نه خود را وادار به ساخت چیزهایی که در آن‌ها متبحر بود می‌کرد و نه از مواجهه با وظایف جدید و ترسناک، ترسی داشت. با این حال، در عین آن که نگاهی گذرا به فیلم‌های فوق‌العاده‌ی آکیرا کوروساوا در طول دوران فعالیت حرفه‌اش به خوبی تغییر کردن، خاص‌تر شدن و تلاش وی برای رسیدن به فرم‌هایی دیوانه‌کننده‌تر را نشان می‌دهد، «آشوب» (Ran) که در دهه‌ی هشتاد میلادی و سال‌ها پس از معرفی کوروساوا به تماشاگر جهانی به عنوان فیلم‌سازی صاحب‌سبک و قدرتمند که همیشه بیشتر از یادگیری می‌آفرید و بیشتر از اقتباس تالیف می‌کرد اکران شد، برترین اثری است که نقاط پایانی حرکت وی در مسیر و جاده‌ای که برای سینماگرِ مولف شدن طی کرده بود را روی پرده‌های نقره‌ای برد. فیلمی متعلق به اواخر حیات او و اوقاتی که تقریبا جز خلق مطلق آثاری برداشت‌نشده از هیچ‌چیز به جز تفکرات جریان‌یافته در ذهن خودش کاری نمی‌کرد، که شاید اگر آن را در مقابل معروف‌ترین فیلمش برای عده‌ی قابل توجهی از بینندگان یا همان «هفت سامورایی» قرار دهید، احساس خواندن اولین جملات و آخرین پاراگراف از کتاب سینماشناسی وی را پیدا کنید.
سومین و آخرین اقتباس کوروساوا از شاعر مورد علاقه‌اش شکسپیر که این‌بار تراژدی «شاه لیر» او را در ژاپنِ قرن شانزدهم و در دوران سامورایی‌ها بازآفرینی می‌کرد، قصه‌ای درباره‌ی پادشاهی است که حکومت را بین فرزندانش تقسیم می‌کند. آن‌چه که در پس چنین رخدادی اتفاق می‌افتد اما اصلی‌ترین عنصر شکل‌دهنده به فیلم نیست. چرا که در «آشوب»، روایت بارها و بارها بر داستان پیشی می‌گیرد. آن‌قدر که قاب‌بندی‌های فیلم، بیشتر از رخدادهای قصه شخصیت‌پردازی می‌کنند و چگونگی بیان کردن ماجرا، بیشتر از خود اتفاقات، به مخاطب معانی فلسفی هدیه می‌دهند. مثلا یکی از مهم‌ترین حرف‌های فیلم، راجع به چیزی جز نادرستی بسیاری از قضاوت‌های ما آدم‌ها و اصلا تلاش‌مان برای قضاوت کردن نیست و این حرف را هرگز در بخشی از داستان نخواهید شنید و به جای آن در جلوه‌ای بالاتر، وسط تصویرپردازی‌های کم‌نظیر، دقیق و ژاپنی کوروساوا، هنگامی که آرام‌آرام دل‌سوزی‌تان برای یک شخصیت بد آغاز می‌شود، کاملا نامستقیم می‌فهمید.Frankenweenie در انتها یکی دیگر از آن انیمیشن‌های تاریک و سیاه تیم برتون را معرفی می‌کنیم که بر اساس فیلم کوتاهی از خود برتون ساخته شده است. این فیلم کوتاه که در سال ۱۹۸۴ ساخته شده خودش از روی فیلم فرانکشتاین محصول ۱۹۳۱ بر اساس رمان مری شلی اقتباس شده و واضح است که انیمیشن Frankenweenie دارای همان حال و هوای فرانکشتاین باشد. این انیمیشن سیاه و سفید استاپ موشن که در سال ۲۰۱۲ اکران شد، توانست نامزد اسکار، گلدن گلوب و بفتا شود که البته به دلیل مضمون و شاید سیاه و سفید بودن، چندان عملکرد موفقی در باکس آفیس نداشت. این چهارمین انیمیشن استاپ موشن برتون و اولین آن‌هاست که به سبک موزیکال ساخته نشده. داستان از این قرار است که ویکتور، سگ خود را طی حادثه‌ای از دست می‌دهد و با قدرت الکتریسیته او را به زندگی برمی‌گرداند. زمانی که دیگران از این اتفاق خبردار می‌شوند، آن‌ها هم می‌خواهند موجودات مرده را به زندگی برگردانند که منجر به آشوب در سراسر شهر می‌شود.
همانطور که گفته شد انیمیشن فرنکن‌وینی عملکرد خارق‌العاده‌ای در باکس آفیس نداشت و با بودجه‌ی ۳۹ میلیون دلاری خود، حدود ۸۱ میلیون دلار فروش کرد. اما با یک فیلم برتونی طرفیم که آمار فروش تقریبا اهمیت خاصی ندارد. جاستین چانگ منتقد ورایتی در مورد انیمیشن می‌گوید این اثر سطحی از تناسب و هماهنگی هنری را به نمایش می‌گذارد که در کارهای اخیر لایو اکشن او (به خصوص فیلم آلیس در سرزمین عجایب) ندیدیم. راجر ایبرت فقید در یکی از آخرین نقدهای خود، سه ستاره از چهار ستاره به فیلم داده و با اینکه آن را بهترین کار برتون نمی‌داند، اما انرژی سرشاری دارد و شیرینی یک پسربچه و سگ او بسیار خوشایند است. اگر دلتان برای یک کار برتونی تنگ شده و فیلم‌های قدیمی او را بارها دیده‌اید، Frankenweenie می‌تواند انتخاب مناسبی باشد.فیلم ایرانی نیمه پنهان ?عنوان: نیمه پنهان
سال انتشار: 1380
⏰مدت زمان: 105 دقیقه
?زبان: فارسی
?کشور سازنده: ایران
? ژانر: اجتماعی ,ایرانی ,درام
?کارگردان: تهمینه میلانی
✍️نویسنده: تهمینه میلانی
?ستارگان: نیکی کریمی , محمد نیک بین , آتیلا پسیانی ,
خلاصه داستان: فرشته (نیکی کریمی) در آستانه رسیدگی همسرش خسرو (آتیلا پسیانی) در مقام نماینده ریاست جمهوری به پرونده قضایی یک زن محکوم به اعدام، دفترچهٔ خاطراتش را به او می‌دهد. خسرو در دفتر می‌خواند که فرشته که در سال‌های ۵۸-۵۹ دانشجو بوده، جذب گروه‌های سیاسی چپ می‌شود و به عنوان هوادار فعالیت می‌کند و…فیلم ایرانی ۳۱۶ سیصد و شونزده ?عنوان: ۳۱۶ سیصد و شونزده
سال انتشار: 1396
⏰مدت زمان: 72 دقیقه
?زبان: فارسی
?کشور سازنده: ایران
? ژانر: اجتماعی ,ایرانی ,درام
?کارگردان: پیمان حقانی
✍️نویسنده: پیمان حقانی
?ستارگان:
خلاصه داستان: ۳۱۶ داستان زندگی زنی است که خاطرات زندگی و کشورش را از پیش از تولد تا لحظه مرگ روایت می کند. داستان ۶۳ سال زندگی که بیشتر از طریق کفشها و پاهاى شخصیتهاى فیلم روایت می شود. داستانی پر حادثه که هم انقلاب و هم جنگ ۸ ساله ایران را در بر دارد. در فیلمی که هیچ یک از شخصیتهایش دیده نمی شوند و اولین نمونه در نوع خودش است با صحنه هایی عجیب از جنگ ، انقلاب ، عشق ، تولید مثل ، امید و زندگی و مرگ مواجه می شویم. شما به فیلمی دعوت شده اید که باید چهره تک تک شخصیتهایش را خود ترسیم کنید. فیلمی با داستانهایی خنده دار ، غم انگیز و حتی عجیب .
دانلود فیلم ۳۱۶ سیصد و شونزده با کیفیت عالی
دانلود کیفیت ۴۸۰pدانلود کیفیت ۷۲۰p
دانلود کیفیت ۱۰۸۰p
دانلود کیفیت ۱۰۸۰p-HQ
دانلود همه کیفیت ها
در ادامه خوشحال می‌شویم از نظرات شما در رابطه با فیلم های پیشنهاد شده مطلع شویم؛ همچنین شما نیز می‌توانید فیلم های محبوب خود را مطرح کنید. شاد باشید.
دیدگاه ها