برنامه تلویزیونی ماه عسل در مدیوم سینما

dlfars.ir: مسعود بخشی این بار با فیلمی به تهیه کنندگی فرانسوی ها به جشنواره آمده است و مخاطبان را دو ساعت پای یک برنامه تلویزیونی می نشاند. حسین جواهریان/ مسعود بخشی این بار با فیلمی به تهیه کنندگیفرانسوی ها به جشنواره آمده است و مخاطبان را دو ساعت پای یک برنامه تلویزیونی می نشاند؛ فیلم یا برنامه تلویزیونی خطی و ساده ای با عنوان یلدا که تمام همت آن، نشان دادن پلیدی قصاص است و این همه در حالی است که کارگردان سعی می کند تا با زدودن از برخی جوانب روایت خود، از بار سیاسی اثر بکاهد و حضوری محافظه کارانه از خود به اثبات برساند؛ حضوری محافظه کارانه از برای بازگشت مجدد به عرصه سینمای کشور؛ بازگشتی که بتواند به نوعی سیاهی نخستین فیلم بخشی را از کارنامه هنری او زدوده و تصور ایجاد شده از این کارگردان را تعدیل نماید. فیلم سینمایی یلدا را می تواند صورتی سینمایی از یک برنامه تلویزیونی نامید و شاید بتوان گفت برنامه ماه عسلدر مدیوم سینما است. از این جهت است که اساس داستان فیلم را ماجرای عفو دختری به نام مریم از قصاص و تامین دیه او در برنامه ای تلویزیونی شکل می دهد و جالب آن است که مسعود بخشی، به عنوان کارگردان اثر که با نخستین فیلم سینمایی خود، یعنی یک خانواده محترم جنجال های زیادی به پا کرده بود و با اکران آن در جشنواره کن آبروی مردم و سینمای ایران را برد و …؛ امسال با چنین اثر کُند و غیر جذابی از برای مخاطب عام، به بخش نگاه نو جشنواره فجر آمد و یکی از عجایب جشنواره فجر را در طول تاریخ برگزاری آن رقم زد؛ به راستی چگونه فیلمی به کارگردانی یک کارگردان فیلم دومی در بخش مسابقه فیلم های اول حضور دارد؟! در مجموع کارگردان یک خانواده محترم سعی نموده تا در فیلم سینمایی یلدا بر باز تولید یک برنامه تلویزیونی بپردازد که طی آن جامعه ای اسیر در کلاف سردرگم احکام الهی روایت می شود؛ جامعه ای به شدت شلوغ و ملتهب که دیوی به نام دین را با دستان خود ساخته اند و اکنون همین دیو خودساخته، آرامش زندگی ایشان را ربوده است. از این منظر فیلم سینمایی یلدا  به روایت همین دیو می نشیند و وجهه منحط و پلید قصاص را روایت می کند. حکمی که به واسطه دین در جامعه جاری و ساری گشته و اکنون جامعه که توان زدودن این حکم را از زندگی خود ندارند، تمام تلاش خود را معطوف رضایت گرفتن از صاحبان قصاص می نمایند. پس اگر چه مسعود بخشی همانند فیلم اول خود شعارهای زشت و زیبای خود را به صورتی پُررنگ جلوه نمی دهد و … اما در مجموع مخاطب سینمایی را به چنین نگرش انحطاطی از دین می رساند. نگرشی که بنابر ادعای کارگردان اثر، تمامی جامعه از مسئول و غیر مسئول و شاکی و متشاکی و … بر پلیدی و پلشتی آن واقف می باشند و در عین حال هیچ توانی از برای زدودن آن ندارند.